Merhaba, ben Atlas Akbulut,

16 yaşındayım ve yaklaşık 4 senedir çölyaklıyım. Çölyak tanısından önce, Yemek yemeyi adeta hobim olarak görüyordum ve çoğunlukla glutenli ürünler tüketiyordum. 12 yaşındayken bir okul gününde nefes almakta sıkıntı çekmeye başladım.Bunun üzerine annemi aradım ve anneannem beni gelip okuldan aldı. Muhtemelen bir alerjik reaksiyondu ancak hastaneye gittiğimizde karaciğer yağlanmamın çok yüksek olduğu görüldü ve biz panik olmaya başladık. Annem, doktorlara kendisinin çölyaklı olduğunu söyledi ve doktorlar antikorlarıma bakmak için benden kan aldılar. Ardından hastaneden ayrıldık ve eve döndük. Aslında bende çölyak belirtisi pek yoktu. Çok hamurişi yememe rağmen ishal olmuyordum ve büyüme gelişme geriliğim yoktu. Birkaç gün sonra tekrar hastanede antikorlarımın pozitif çıktığını öğrendik ve o zaman çok yüksek olasılıkla çölyak olduğum ama kesin tanı için biyopsi yapılması gerektiği söylendi. Ben çölyak fikrini düşündüğümde bile içimi bir korku sararken, bana yüksek olasılıkla çölyak olduğum söylendi. Biyopsi yapılana kadar içime kapandım ve sürekli biyopsinin temiz çıkma olasılığına inandım. Sonunda biyopsi günü geldi ve biyopsi olduktan bir kaç gün sonra kesin olarak çölyaklı olduğumu öğrendim. Bunu öğrendiğimde dünyam yıkılmış gibi hissettim çünkü zaten ortalama bir ortaokulu öğrencisi gibi hayatım yemek, oyun ve derslerden oluşuyordu ve en büyük “hobilerimden” biri adeta yok olmuştu. Evde ağlamaya başladım ve bir süre ağlamaya devam ettim. Sırf bu yüzden insanlardan uzaklaştım, eve kapandım, bir süre yemek yemedim ancak bir süre sonra bu duruma alışmaya başladığımı farkettim. Bunun belli iki tane sebebi vardı: Glutenli ürünlerin çoğunun alternatifi vardı, anneannem ve annem glutensiz her şeyi yapabiliyordu. İşte burası benim için kırılma noktasıydı. Annem çok uzun süredir çölyaklı olduğu için bana anlatabileceği bir sürü anısı vardı ve ben bunlar sayesinde alerjim hakkında daha net bir fikre sahip olmuş oldum. Annemin bana yaşadıklarını aktarması üzerine benim aklıma şöyle bir fikir takıldı “ Çölyaklıyım, evet, belki de en sevdiğim yemekleri yiyemiyorum, buda doğru ancak hayatım sadece yemek değil. Bu hayatta insanlar benim yaşadığım bu zorluğun katlarca daha zorunu yaşıyorlar.” Bu şekilde düşünmeye başladığımda aklıma ölümcül hastalıklarla mücadele eden, astım hastası, fıstık alerjisi olan insanlar aklıma gelmeye başladı. Aslında çölyakla yaşamanın göründüğü kadar zor olmadığının farkına varmaya başladım çünkü bir şekilde beslenip, gereken enerjiyi alabiliyorum, arkadaşlarımla eğlenebiliyorum, spor yapabiliyorum, seyahat edebiliyorum ve daha bir çok şey yapabiliyorum ama sadece glutenli besin tüketemiyorum. Bu bakış açısı bana çok şey kazandırdı, tekrardan eskisi gibi davranmaya, insan içine çıkmaya başladım, alerjimi kabullendim ve bundan korkmamaya başladım. Bu bloğu açmaktaki amacım kendimi tanıtıp, yaşadıklarımdan dolayı ne kadar üzgün olduğumu paylaşmak değil, glutensiz hayatı bir yaşam tarzı olarak benimsemek, nasıl benimsediğimi anlatmak, benim gibi bu hayatı benimseyenlerle sohbet etmek, deneyimlerimizi paylaşmak, yaşamımızdaki karşılaştığımız diğer kişileri çölyak ve glutensiz hayat konusunda nasıl bilinçlendirdiğimizi paylaşmaktır. Hepimiz biliyoruz ki glutensiz hayatı bir yaşam tarzı olarak benimsediğimizde sağlıklı insanlardan bir farkımız kalmıyor.
 
Benim için GLUTENSİZ HAYAT sağlıklı ve mutlu hayattır .
 
Sevgilerle

Ad Soyad(*) Mail Telefon Mesajınız(*) IP Adresiniz 18.207.108.191

Güvenlik kodu