Glutensiz Hayat Derneği'nin ertelenen Genel Kurulu 24.06.2021 tarihinde dernek merkezinde yapıldı.
Yeni dönemin üyelerimize, çölyak ve glutensiz hayatı yaşayan herkese hayırlı olmasını diliyoruz.
Dernek organlarımız;
YÖNETİM KURULU LİSTESİ
Yönetim Asil Yönetim Yedek
1-Zehra Tülin Ünal 1-Azize Kongül
2-İlknur Akbulut 2-Fahri Eskioğlu
3-Yonca Okuducu 3-Sinan Akyol
4-Tülay Düztaş 4-Çiğdem Çamlıgüney
5-Şafak Sarıaltun 5-Ahmet Aydın
6-Serpil Çırçır 6-Elçin Çetingöz
7-Gönül Sarıaltun 7-Duygu Akyar
DENETLEME KURULU LİSTESİ
Denetim Kurulu Asıl Denetim Kurulu Yedek
1-Hülya Yavuz 1-Murat Akbaş
2-Fatma Gür 2-Seher Günsevinç
3-Seda Duyul 3-Duygu Altun
OLAĞAN GENEL KURUL İLANI,
GLUTENSİZ HAYAT DERNEĞİ,
YÖNETİM KURULUNDAN.. Değerli Üyemiz, Glutensiz Hayat Derneği’nin Olağan Genel Kurul toplantısı 03.04.2021 tarihinde, İçişleri Bakanlığı’nın Covid 19 tedbirleri doğrultusunda ( Sivil toplum kuruluşlarının, yüksek risk grubunda bulunan ilimizde , kişi başına 8 m2. alan bırakma ve aynı anda bulunabilecek azami kişi sayısı 300’ü geçmemek üzere ) saat 16:00 da Yalı mah. Turgut Özal Bulv. Sahil Yolu No:193/1 adresinde ( dernek merkezimizde) aşağıdaki gündemle yapılacaktır. İlk toplantıda yeterli çoğunluğa ulaşılamazsa 2.toplantı 10.04.2021 tarihinde saat 16:00 da Yalı mah. Turgut Özal Bulv. Sahil Yolu No:193/1 adresinde ( dernek merkezimizde)ekte ki gündemle ekseriyete bakılmaksızın yapılacaktır. Sağlıklı günler dileklerimizle, Saygılarımızla, Glutensiz Hayat Derneği Yönetimi Tel: 0 544 626 18 00 www.glutensizhayatdernegi.org
Gündem:
1) Açılış ve yoklama,
2) Divan başkanı ve heyetinin seçimi, saygı duruşu ve İstiklal marşının okunması,
3) Yönetim kurulu faaliyet raporu, denetim kurulu raporunun okunması,
4) Raporların ayrı ayrı ibrası,
5) Tahmini bütçenin okunması ve onaylanması,
6) Fasıllar arası aktarma yapma yetkisinin yönetim kuruluna verilmesi,
7) Yeni yönetim kurulu asil ve yedek, yeni denetleme kurulu asil ve yedek üyelerinin seçimi,
8) Dilek ve temenniler,
9) Kapanış.
DİKKAT !
YÖNETİM KURULUNDAN.. Değerli Üyemiz,
Alınan son tedbirler nedeniyle daha önce duyurusunu yapmış olduğumuz Genel Kurul toplantımız ertelenmiştir. Glutensiz Hayat Derneği’nin Olağan Genel Kurul toplantısı 17.06.2021 tarihinde, İçişleri Bakanlığı’nın Covid 19 tedbirleri doğrultusunda ( Sivil toplum kuruluşlarının, yüksek risk grubunda bulunan ilimizde , kişi başına 8 m2. alan bırakma ve aynı anda bulunabilecek azami kişi sayısı 300’ü geçmemek üzere ) saat 18:00 da Yalı mah. Turgut Özal Bulv. Sahil Yolu No:193/1 adresinde ( dernek merkezimizde) aşağıdaki gündemle yapılacaktır. İlk toplantıda yeterli çoğunluğa ulaşılamazsa 2.toplantı 24.06.2021 tarihinde saat 19:00 da Yalı mah. Turgut Özal Bulv. Sahil Yolu No:193/1 adresinde ( dernek merkezimizde)ekte ki gündemle ekseriyete bakılmaksızın yapılacaktır. Sağlıklı günler dileklerimizle, Saygılarımızla, Glutensiz Hayat Derneği Yönetimi Tel: 0 544 626 18 00 www.glutensizhayatdernegi.org
OLAĞAN ÜSTÜ GENEL KURUL İLANI
GLUTENSİZ HAYAT DERNEĞİ
YÖNETİM KURULU BAŞKANLIĞI'NDAN
Glutensiz Hayat Derneği’nin Olağanüstü Genel Kurul toplantısı 17.11.2019 tarihinde saat 14:00 da Yalı mah. Turgut Özal Bulv. Sahil Yolu No:193 adresinde aşağıdaki gündemle yapılacaktır.
Çoğunluk sağlanamadığı takdirde 2.toplantı 24.11.2019 tarihinde aynı adres aynı saat ve ayn gündem maddeleri görüşülmek üzere ekseriyete bakılmaksızın yapılmasına karar verilmiştir
GÜNDEM
Glutensiz Hayat Derneği’nin Olağanüstü Genel Kurul toplantısı, 17.11.2019 tarihinde saat 14:00 da Yalı mah. Turgut Özal Bulv. Sahil Yolu No:193 adresinde yeterli çoğunluk sağlanamadığı için, 2.toplantı 24.11.2019 tarihinde aynı adres aynı saat ve aynı gündem maddeleri görüşülmek üzere ekseriyete bakılmaksızın yapılacaktır.
Merhaba, Bugün size bir itiraf ile başlayacağım. Ben aslında her zaman diyetime özen gösteremedim. Oniki yaşında tanı aldıktan sonra annemin ve ailemin desteği ile liseyi bitirene kadar çok iyi bir diyet yaptım. Hiç aksatmadım ve aç kalsam da eve ulaşmayı bekledim. Gelin görün ki bir başka ildeki üniversiteyi kazandım. Okuyacağım okul oturduğumuz şehirde değildi. İstanbul’daydı. Bu okulu kazanabilmek için çok çalışmıştım. Annem ve babam beni özenle getirip okulun yurduna yerleştirdiler. Orada da diyetimin sorun olmayacağını düşündüler. Zaten her Cuma akşamı eve gidip Pazartesi sabahı İstanbul’a dönüyordum. Arada da yemeklerimin bir kısmını evden taşıyabilirdim. Ayrıca yurtta mutfağımız vardı ve yemekleri çoğunlukla kendimiz yapıyorduk. İlk sene alışkanlıkla daha dikkatli davrandım. Bir de hazırlık sınıfında olduğum için okuldan dışarı çıkıyor ve dışarıda diyetime uygun yiyecekler bulabiliyordum. O zaman farklı olmak, birşeyleri yiyememek yavaş yavaş beni rahatsız etmeye başlasa da arkadaşlarımın özeni ve dikkati sayesinde diyetimi oldukça iyi sürdürdüm. Ancak yaşamım sürekli böyle olmadı. Ergenliğim, özgür olmam ve kendi başıma yaşama isteği ile birlikte yiyeceklerime dikkat etmek arasıra geri planda kalıyordu. Bir de birinci sınıfa başladıktan sonra daha az okul dışına çıkabiliyordum. Okuldaki yemeklerin içeriğini hiç bir zaman bilemiyorduk. Yemekhanede yemek yerine kantinde tost, poğaça yemeğe başlamıştım. Bunun bir sosyalleşmek aracı olduğunu düşünüyorudum ve alt tarafı amacım karın doyurmaktı. Hafif ishal ve gaz dışında fazla zarar görmediğimi düşünüyordum. Bu duygu ile de yurtta gece yarısı yapılan makarnaları kaşıklamaya bile başlamıştım. Benim sağlığım konusunda bir endişem yoktu çünkü fazla bir sıkıntı yaşamadığımı düşünüyordum. Ancak oda arkadaşlarım fark ediyordu, zayıflıyordum, halsizdim ve sürekli uyukluyordum. Zayıfladıkça kendimi güzel buluyordum. Sınavlara çalışmak yerine genellikle uyuyordum. Ders çalışmak için arkadaşlarım uyandırmaya çalıştıklarında kaldıramıyorlar, kahve veya çay içirseler de kar etmiyordu. Bir süre sonra onlar da beni kendi halime bıraktılar. Hastalığımla ilgili bir sorun olduğu ne benim ne de onların aklına gelmedi. Yaklaşık iki ay sonra ilk sınav günü otobüsle okula gittim. Okulumuz eski bir binadaydı. Çok yüksek iki kattan oluşuyordu. Sınava girebilmek için iki katı çıkmalıydım. O an birşey fark ettim, bacaklarım beynimin verdiği komutu almıyordu. Ayakta durabiliyor ancak adım atamıyordum. Olduğum yerde kalmıştım. Benimle birlikte okula gelen arkadaşlarım arkada kaldım diye düşündüler. Ama ben ayaklarıma bakıyordum. Bir türlü yerden kaldıramadığım ayaklarıma. Bu okuldaki ilk sınavımdı ve girmem gerekiyordu. Sınavdan sıfır alamazdım. Bir gayret ellerimle dizlerimin altından bir bacağımı kaldırıp ayağımı bir üst basamağa koyuyor, kendimi korkuluklardan yukarı çekiyordum. Böyle onlarca basamak çıktım. Ne olduğunu anlamıyordum ama gözlerimden akan yaşlara da engel olamıyordum. Arkadaşlarımın yardımlarıyla salona ulaştım. Gözetmen hocamız hemen hastaneye götürün rapor alsın sınava sonra tekrar girer. Sağlık sorunu olan bir öğrenciyi sınava almayacağım diyerek bizi hızla hastaneye yönlendirdi. Arkadaşlarımın kollarında hastaneye gittim. Kan değerlerim kötüydü ve en önemlisi potasyum düzeyin yaşamla bağdaşmayacak kadar düşüktü. O sırada acilde bulunan doktor abla sen dua et kalbin durmamış, bacakların durmuş diye sesini yükseltmiş ve bana çok kızmıştı. Kızmasının o anıma bir faydası yoktu. Yürüyemiyordum. Kendisine çok ısrar ederek beni ailemin bulunduğu ile sevk etmesini ailemin burada kalacak yeri olmadığını söyledim. O da içi potasyum dolu bir serum verdi. Benden söz aldı, sevk kağıdı hazırladı ve bizim şehrimize sevk etti. Yine sevgili arkadaşlarım beni kollarına alıp, Harem’den otobüse bindirdiler ve aileme beni karşılamaları için telefon ettiler. Onlara ne olduğunu söylememişlerdi. Annem bu telefon nedeniyle yanlış birşeyler olduğunu anlamış üç saattir ağlamaktan şişmiş gözlerle garajda bekliyordu. Babam ise sorgulayan gözlerle otobüsten inmem için dua ediyordu. Ama ben otobüsten inemedim. Herkes indi birtek ben kaldım. “Hadi!” dedier dışarıdan, ben “Yapamıyorum” diyerek başımı salladım. Sonra babam gelip beni sırtına aldı, eve o götürdü. En çok da babamın sırtında taşınmaktan utanmıştım. Sonra ne mi oldu? Tedavim yaklaşık iki ay sürdü. İki aya yakın hastanede yattım. Karaciğerim ileri derecede yağlanmıştı. Karaciğer, bağırsak biyopileri, kan testleri yapıldı. Kan değerlerim yükselene kadar tüm vitamin ve mineraller serumlara eklendi. Tekrar glutensiz diyete başladım. Okula gidemeyeceğim söylendi ve bir yıl kayıt dondurmakla kalmayıp, bu bir yılın büyük çoğunluğunu yatarak geçirdim. Neredeyse ölümden dönmüştüm. Amacım , bu hikayemi anlatarak sizleri üzmek değil. Ama diyeti yapmamanın çok kısa sürede yol açabileceği bir örneği göstermek. Ayrıca küçükken koruyup kolladığınız kanatlarınıza aldığınız çocuklarınızın ergenlikte ya da başka bir şehirde okumaya gittiklerinde hastalığı inkar edebileceğini unutmayın lütfen. Bu nedenle bu süreçleri kimi zaman bir psikolog yardımı, kimi zaman doktor yardımı ile geçirmek de çok önemli. Bir de mutlaka çocukları bilinçlendirmek gerek. Kaybedecekleri kendi sağlıkları. Derdi çekecekler ise öncelikle kendileri sonra da aileleri. Bir de hep yanınızda tutun başka bir şehre göndermeyin demek de istemiyorum size. Bu çocukların özgürlüklerini hepten kısıtlamak olur. Şimdiki gençleri seviyorum. Sağlıklarına dikkat ediyorlar, kendilerine özen gösteriyorlar. Bizlerden daha bilinçliler. Çevrenin desteği de bu konuda çok önemli. Ergenlik zor bir dönem. Ben olma çabasında önemli bir basamak ve neden ben sorusunun çok yükseldiği zamanlar. Onlara destek olmak hepimizin görevi. Onlar ile birlikte yürümek, dinlemek, yanlarında olmak. Neyse ki artık daha fazla ürün var. Daha çok insan bu konuda bilinçli. Hepinizin, hepimizin diyetine her zaman uyabildiği bir yaşam diliyorum. Sevgiyle